اثرات فریاد زدن والدین بر سر کودکان

کودکان با انجام کارهای زیادی خشم والدین را برانگیخته می کنند. شما به عنوان والدین گاهی بسیار ناامید می شوید و برای رهایی از خشم خود برسر آنها فریاد می زنید. شاید شما ندانید که فریاد زدن شما چه تاثیراتی بر فرزندان شما دارد. در این مقاله می توانید با اثرات فریاد زدن والدین بر سر کودکان بیشتر آشنا شوید.

فریاد زدن شما را به همتای عاطفی فرزندتان تبدیل می کند

من شخصاً معتقدم که مردم در نهایت سر فرزندان خود فریاد می زنند زیرا آنها به سادگی راه های دیگری برای حل مشکل ندارند. در عوض، آنها برای انجام کار به قدرت تکیه می کنند. و این تا زمانی کار می کند که طرف مقابل از شما ضعیف تر باشد.

اما توجه داشته باشید که این امر به زودی بی تاثیر خواهد شد. هیچ پدر و مادری نباید با فرزند خود در یک مسابقه فریاد زدن شرکت کنند. این به بچه‌ها قدرت زیادی می‌دهد و به شما کمک نمی‌کند مشکلی را که در دست دارید،حل کنید.

بدتر از همه، فریاد زدن شما را به همتای عاطفی فرزندتان تبدیل می کند. وقتی از کنترل خارج می‌شوید، آن‌ها این را می‌دانند که به زودی پس از فریاد زدن آرام خواهد شد.

اثرات فریاد زدن والدین بر سر کودکان

والدین می توانند کنترل خود را از دست بدهند

فرزند شما می‌آموزد که والدینش می‌توانند به راحتی کنترل خود را از دست بدهند. او می داند که تمام اقتدار شما در فریاد زدن است. و شما قدرت دیگری ندارید. به مرور زمان او اصلا به فریادهای شما توجه نمی کند.

قدرتمند کسی است که فریاد می زند

یکی از اثرات فریاد زدن والدین بر سر کودکان آموزش فریاد زدن است. فرزند شما یاد می گیرد که می تواند با فریاد زدن قدرت خود را نشان دهد. به طور دقیق تر، او می آموزد که فریاد کلید غلبه بر دیگران است.

گوش دادن رافراموش می کند

فرزند شما می آموزد که وقتی شما شروع به فریاد زدن کردید دیگر به سخنان شما گوش ندهد تا زمانی که آرام شدید. اثرات فریاد زدن والدین بر سر کودکان بی توجهی آنان است.

چرا فریاد منجر به تشدید و عواقب بیش از حد می شود؟

من با بسیاری از والدین صحبت کرده ام که فکر می کنند: “اگر سر فرزندم فریاد بزنم، او از رفتار نامناسب خود دست می کشد. من بر او غلبه خواهم کرد.» والدین به سادگی می خواهند فرزندانشان آنچه را که می خواهند انجام دهند، و گاهی اوقات به نظر می رسد که فریاد زدن موثرترین جایگزین باشد.

اما مشکل اینجاست که فریاد زدن مهارت های مقابله یا حل مسئله را به فرزند شما نمی آموزد. این باعث نمی شود که او رابطه بین مسئولیت و مسئولیت پذیری را درک کند. تنها چیزی که می گوید این است: “من از تو بزرگترم، و از تو بلندتر هستم، و تو کاری را که من می گویم انجام خواهی داد.”

در سنین بالاتر  فرزند شما با بچه های دیگری ملاقات می کند که در بهترین حالت والدین خود را مزاحم می بینند. تلاش شما برای کنترل او دشوارتر می شود. او دیگر به شما نیازی ندارد زیرا نیاز او به تعلق توسط همسالانش برآورده می شود، نه خانواده اش. بنابراین، باز هم، بسیاری از والدین فقط به بالا بردن سطح اولیه متوسل می شوند. آنها کودک خود را تهدید می کنند. و هر روز به دنبال تنبیه های سخت تر می گردند تا کودک را وادار به انجام کارهایی کنند که خودشان ترجیح می دهند.

راه های بهتر برای سر به راه کردن کودکان

اگر می‌خواهید فرزندتان به حرف‌های شما گوش دهد، به سیستمی در خانه‌تان نیاز دارید که در آن وظیفه کودک گوش دادن به شما باشد. در اینجا چند راه کار را نشانتان می دهیم.

از ارتباط چهره به چهره استفاده کنید

وقتی با فرزندتان صحبت می کنید، به چشمان او نگاه کنید. از آشپزخانه فریاد نزنید. اگر می خواهید با بچه هایتان ارتباط برقرار کنید، وسایل الکترونیکی را خاموش کنید و رو در رو با آنها صحبت کنید. از پله ها بر سر آنها فریاد نزنید. و به فرزندتان بگویید که این طرح جدید است.

نگاه مثبت داشته باشید

به عبارت دیگر، هنگام صحبت با کودک، ظاهری مثبت به چهره خود داشته باشید. بیان شما باید آرام باشد تا عصبانی یا ناامید به نظر نرسد. باور کنید، بچه‌ها چهره شما را می‌خوانند و اگر عصبانی یا ناامید به نظر می‌رسید فورا حالت چهره تان را عوض کنید. درست مانند بزرگسالان. اگر رئیستان با شما تماس بگیرد و به شما بگوید که به چیزی که می خواهید نمی رسید، احساس ناراحتی می کنید.اما احتمالاً فریاد نمی زنید. تفاوت در واکنش شما در این است که مهارت‌های مقابله بهتری نسبت به فرزندتان دارید و می‌دانید که جیغ زدن، رفتاری غیرقابل قبول است.

توصیه می‌کنم روی استفاده از حالتی کار کنید که عصبانی یا ناامید به نظر نمی‌رسد، حتی زمانی که در مورد چیز دشواری با فرزندتان صحبت می‌کنید. برخی از مطالعات نشان می دهد که کودکان بیش از 70 درصد معنای حالت شما را از چهره شما دریافت می کنند.

قانون گذاری کنید

حتما در خانه نظم و قانون داشته باشید و تا آن جایی که امکان دارد آن را نقص نکنید . قانون باید برای همه یکسان باشد تا موثر واقع شود. مثلا هیچ کس ساعت 6 بعد از ظهر اجازه ی استفاده از لوازم الکترونیکی را ندارد. و زمان انجام تکالیف است. اگر خودتان هم این قانون را رعایت کنید. کودک می آموزد که نباید قوانین را نقص کند.

وقتی بچه‌ها نظم  دارند، کمتر احتمال دارد که هر درخواستی را که می‌کنید به چالش بکشند. ممکن است همچنان ناله کنند اما به مرور عادت می کنند.

 با فرزندتان صحبت کنید

من همیشه پیشنهاد می‌کنم در مورد هر تغییری که می‌خواهید مشاهده کنید، زودتر با فرزندتان صحبت کنید. یک روز آرام را انتخاب کنید که همه چیز خوب پیش می رود. به او بگویید عزیزم  من فکر می کنم که ما بیش از حد فریاد می زنیم و این اصلا موثر نیست. من می خواهم فریاد زدن را کنار بگذارم و آرام راجع به هر موضوعی صحبت کنم. و اگر هرکس در خانه فریاد بزند 15 دقیقه با او صحبت نمی کنیم تا متوجه اشتباهش شود.

بحث و مشاجره را خاتمه دهید

من فکر می‌کنم به عنوان یک والدین، وقتی به مرحله‌ای رسیدید که با فرزندتان درگیر شدید وظیفه شما این است که هر چه سریع‌تر آن را خاتمه دهید. دفعه بعد که فرزندتان شروع به داد زدن بر سر شما کرد، با آرامش بگویید: “با من اینطور صحبت نکن. من آن را دوست ندارم.» سپس بچرخید و دور شوید.

شما باید بلافاصله دعوا را متوقف کنید. بدانید که وقتی اتاق را ترک می کنید، تمام قدرت با شما از اتاق خارج می شود. فرزند شما رها می شود تا روی دیوارهای خالی فریاد بزند. اگر فرزند شما به هر حال عصبانی است، این نگرانی شما نیست. لازم نیست با او درگیر شوید یا آنجا بمانید و تماشا کنید
به یاد داشته باشید که برای کودکی که در محیطی زندگی می کند که والدین زیاد فریاد می زنند، فریاد زدن عادی می شود. بنابراین، یک بچه معمولی یاد می گیرد که چگونه فریاد بزند.

مهارت های مقابله با خشم را بیاموزید و به فرزندانتان آموزش دهید تا در هنگام خشم بتواند آن را کنترل کند. در مقاله های بعدی با راه کارهای مقابله با خشم بیشتر آشنا می شویم.

مقاله پیشنهادی: تربیت فرزندان شاد

منبع: https://www.empoweringparents.com/article/trapped-in-a-screaming-match-with-your-child-5-ways-to-get-out-now/